.: theKING.gr - Σχεδιασμός & λειτουργία rack τριών ενυδρείων με δίσκους :.

Λίγους μήνες μετά από την εγκατάσταση των πρώτων δίσκων στο ενυδρείο μου, άρχισε να φαίνεται η ανάγκη ύπαρξης επιπλέον ενυδρείων. Τα ζευγάρια που σχηματίζονταν χρειάζονταν τον δικό τους χώρο κι η ύπαρξη κάποιου είδους καραντίνας σίγουρα θα ήταν χρήσιμη στις περιπτώσεις προσθήκης νέων ψαριών ή θεραπειών.

Οι ιδέες ήταν πολλές και εξετάσθηκε κάθε γωνιά του χώρου μου επαναληπτικά, για να διαπιστωθούν οι δυνατότητες που υπήρχαν. Είχαν μπει επίσης στο "μικροσκόπιο" όλες οι τεχνικές απαιτήσεις μιας τέτοιας κατασκευής. Τελικά μετά από πολλές αποφάσεις και αλλαγές, κατέληξα σε μια "καλή" - με βάση τις ανάγκες και δυνατότητες του χώρου μου - λύση.

Τρία νέα ενυδρεία θα κατασκευάζονταν (140lt μεικτά το καθένα), και θα τοποθετούνταν σε ένα κάθετο rack στο γραφείο μου. Στον χώρο εκείνο βρισκόταν μια βιβλιοθήκη, η οποία αποφάσισα ότι μπορούσε να μεταφερθεί στον απέναντι τοίχο.

Τα ενυδρεία έχουν διαστάσεις 70x40x50cm (ΠxΥxΒ) και είναι περίπου 130lt καθαρό όγκο νερού το καθένα. Η βάση (μεταλλική βαμμένη) με ύψος συνολικό 215cm, είναι κατασκευασμένη από κιλοδοκό διαστάσεων 2x4cm, κι έχει τρία χωρίσματα στα οποία τοποθετήθηκαν τα ενυδρεία. Αφού αλφαδιάστηκε πολύ προσεκτικά (τοποθετώντας κάποιες σφήνες στην βάση

της), στηρίχθηκε ψηλά στον πλαϊνό τοίχο στον οποίο ακουμπάει με δύο μεγάλα στριφόνια και upat, ώστε να μην υπάρξουν προβλήματα σε περίπτωση σεισμού. (Παρόλα αυτά τα μέτρα σε κάποιο δυνατούτσικο σεισμό πολύ αργότερα, από το πάνω ενυδρείο πετάχτηκε αρκετό νερό εξ' αιτίας της ταλάντωσης, ευτυχώς χωρίς να δημιουργηθούν άλλα προβλήματα).

Στα ενυδρεία είχαν προβλεφθεί δύο τρύπες - μια στην πλάτη ψηλά και μια στον πυθμένα - η πρώτη σαν "υπερχείλιση" για τις αλλαγές νερού (κι ίσως σε μια μελλοντική εγκατάσταση κεντρικού φιλτραρίσματος) κι η δεύτερη για άδειασμα νερού (αποχέτευση). Αφού τοποθετήθηκε το γνωστό μπλε αυτοκόλλητο στην πλάτη και οι απαραίτητοι σύνδεσμοι και βάνες, τα ενυδρεία εγκαταστάθηκαν στο rack.

Χρήσιμο είναι εδώ να αναφέρω κάποια στοιχεία για τον υπολογισμό των διαστάσεων της βάσης κυρίως αλλά και των ίδιων των ενυδρείων, ώστε να εξυπηρετούν στην μετέπειτα χρήση. Πρώτο απ' όλα, τα ενυδρεία αποχετεύονται απ' ευθείας στο σιφόνι του μπαλκονιού, μέσω μιας τρύπας στον τοίχο. Αυτό σήμαινε ότι η βάση του τελευταίου ενυδρείου θα έπρεπε να είναι λίγο πιο ψηλά από αυτό το σημείο. Έτσι η βάση του κάτω ενυδρείου απέχει 29cm από το πάτωμα.

Επίσης ο χώρος που χρειάζεται ανάμεσα στα ενυδρεία, για να μπορεί κάποιος ανεμπόδιστα να κάνει τις απαραίτητες εργασίες κάθε φορά (σιφονάρισμα βυθού, μετακινήσεις ψαριών κτλ), υπολογίσθηκε στα 22cm. Τέλος επιθυμία μου ήταν να βλέπω άνετα τον πυθμένα του πάνω ενυδρείου (το ύψος μου είναι 182cm), αλλά και να μην χρειάζεται να ανεβαίνω σκάλες για να ταΐσω. Με αυτά τα δεδομένα η πάνω πλευρά του πάνω ενυδρείου είναι στα 193cm και το κάθε ενυδρείο έχει ύψος 40cm.

Αρχικά επιθυμούσα μεγαλύτερο ύψος στο κάθε ενυδρείο (ιδανικά 50cm), αλλά εξ' αιτίας των παραμέτρων που ανέφερα πιο πάνω, που συντελούν

στην εύκολη διαχείρισή τους σε βάθος χρόνου, επέλεξα αυτές τις διαστάσεις. Φρόντισα πάντως στην τρύπα της πλάτης του ενυδρείου να τοποθετήσω μια πλαστική γωνιά ανάποδα, ώστε να εξασφαλίσω ότι η στάθμη του νερού θα διατηρούνταν στο ψηλότερο δυνατό σημείο. Η αποχέτευση προς το μπαλκόνι γίνεται μέσω μια "κατασκευής" που συγκεντρώνει τις έξι εξόδους από τα ενυδρεία σε ένα κοινό σωλήνα.

Στα οριζόντια στηρίγματα της βάσης τοποθετήθηκαν λάμπες φθορισμού, για τον φωτισμό των ενυδρείων και όλα τα ηλεκτρικά (πολύμπριζα, χρονοδιακόπτες, μετασχηματιστές κτλ), βρίσκονται όλα μαζί στο πάνω μέρος της βάσης. Οι λάμπες φθορισμού ήταν κοινές, μήκους 60cm και έντασης 15W. Τοποθετήθηκαν στο μπροστινό σημείο κάθε ενυδρείου και με την βοήθεια του άσπρου φελιζόλ (που ήταν η βάση όλων των ενυδρείων και λειτουργούσε σαν ανακλαστήρας) υπήρχε σχεδόν ομοιόμορφος, διάχυτος φωτισμός σε όλο το βάθος. Παρότι αρχικά έμοιαζε κατάλληλη η ένταση, στους επόμενους μήνες αποδείχθηκε πως ήταν υπερβολική για bare bottom ενυδρεία, με αποτέλεσμα να γεμίζουν συχνά όλες οι επιφάνειές τους με καφέ άλγη. Έτσι προκειμένου να μειώσω την έντασή τους χωρίς όμως να μπω στην διαδικασία να αλλάζω φωτιστικά, πρόσθεσα μπροστά από κάθε λάμπα φίλτρο (ζελατίνα) ουδέτερης πυκνότητας (neutral density - για όσους ασχολούνται με την φωτογραφία) κι έτσι η ένταση μειώθηκε τελικά στα 4W περίπου η κάθε λάμπα.

Η διαδικασία καθαρίσματος των ενυδρείων από υπολείμματα τροφής και άλλες ακαθαρσίες έγινε ιδιαίτερα εύκολη και αποτελεσματική. Στην κατασκευή που οδηγούσε στην αποχέτευση του μπαλκονιού, προστέθηκε ένας πλαστικός σωλήνας κατάλληλου μήκους με μια απλή βάνα στην άκρη του και ένα ταχυσύνδεσμο Gardena. Αυτός ο σωλήνας ενωνόταν με άλλους αντίστοιχους (τρεις διαφορετικούς για κάθε ενυδρείο), που κατέληγαν σ' ένα ευθύγραμμο πλαστικό τμήμα από τα μπαστού-

νια των φίλτρων Eheim, για να γίνεται το σιφονάρισμα του βυθού. Ανοίγοντας την ενδιάμεση βάνα (το μεγάλο μέρος σωλήνα ήταν πάντα γεμάτο με νερό), το νερό από τα ενυδρεία έρεε χωρίς άλλη προσπάθεια προς την αποχέτευση του μπαλκονιού, παρασύροντας κι όλες τις ακαθαρσίες από τα ενυδρεία.

Αισιόδοξος ότι εκεί μέσα θα "αναπαραχθούν" οι δίσκοι μου και αργά ή γρήγορα θα είχα μωρά να κολυμπάνε, επέλεξα για φιλτράρισμα "κλασικές" λύσεις, δηλ. αερόφιλτρα. Εξ' αιτίας του ότι παρότι είναι η φθηνότερη λύση φιλτραρίσματος δεν είναι καθόλου δημοφιλής στην χώρα μας, δυσκολεύτηκα πολύ να τα βρω στην αγορά. Αφού τοποθετήθηκαν και λειτούργησαν 15 ημέρες στο sump του άλλου ενυδρείου μου, εγκαταστάθηκαν στα νέα ενυδρεία (στο μεσαίο κατ' αρχήν) μαζί με το πρώτο ζευγάρι δίσκων.

Παρότι η θεωρία λέει ότι τα σφουγγάρια του θα πρέπει να είχαν αποκτήσει

ικανές αποικίες βακτηριδίων, στην πράξη τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι (η εμπειρία - όχι μόνο η δική μου - υποδεικνύει κάπως διαφορετικά πράγματα, από όσα είναι "ευρέως" γνωστά σχετικά με αυτή την μέθοδο).

Μετά από λίγο καιρό τα πράγματα εξισορρόπησαν, οι δίσκοι άρχισαν να τοποθετούν τ' αυγά τους στον κώνο - τακτικά σε εβδομαδιαία βάση - αλλά παρατηρήθηκε ένα πρόβλημα που δεν είχε υπολογισθεί αρχικά. Ο θόρυβος. Οι μπουρμπουλήθρες της αεραντλίας που λειτουργούσε το φίλτρο ήταν υπέρ του δέοντος ενοχλητικές. Όταν μιλούσα στο τηλέφωνο από το γραφείο μου όλοι με ρωτούσαν τι είδους "φασαρία" ήταν αυτή που άκουγαν, αλλά το χειρότερο ήταν ότι ο θόρυβος μας ενοχλούσε και στην κρεβατοκάμαρα που είναι στο διπλανό δωμάτιο.

Έτσι μετά από κάποιο διάστημα τα φίλτρα και στα τρία (τα οποία είχαν εγκατασταθεί στο μεταξύ διάστημα), αντικαταστάθηκαν με τα εντελώς αθόρυβα και πολύ πιο αποτελεσματικά Eheim Aquaball 2210. Προστέθηκε επίσης εξωτερικά στο κάθε ενυδρείο μόνωση από roof mate 2,5cm, στις δύο εσωτερικές πλευρές τους, μειώνοντας έτσι αισθητά τον χρόνο που ήταν αναμμένοι οι θερμοστάτες τον χειμώνα, εξοικονομώντας ρεύμα.

Οι αλλαγές γινόντουσαν αρχικά με νερό από τον απιονιστή που υπήρχε στην κουζίνα, το οποίο μεταφερόταν με ένα πλαστικό δοχείο 65 λίτρων τοποθετημένο σε μια DIY βάση με ροδάκια, στο γραφείο μου. Με ένα κυκλοφορητάκι 1000lt/ώρα μεταφερόταν το νερό στα ενυδρεία.

Το απιονισμένο νερό αφενός, αλλά και η γραφικότητα του να περιφέρομαι από την μια άκρη του σπιτιού στην άλλη, σέρνοντας ένα βαρελάκι με νερό πάνω σε ροδάκια που έκαναν εκνευριστικό θόρυβο πάνω στα πλακάκια (για να μην συζητήσω τι γινόταν στο ανέβα-κατέβα στα χαλιά), με ώθησαν να αναζητήσω άλλες λύσεις.

Λίγο το κόστος της αναγόμωσης του απιονιστή (περίπου 20€/μήνα με την συχνότητα και τις ποσότητες νερού που χρησιμοποιούσα στις αλλαγές μου) και λίγο η αναφορά του Schmidt-Focke στο Discus Book, ότι ποτέ δεν κατάφερε να αναπαράγει δίσκους σε απιονισμένο νερό, με ώθησαν στην αμέσως επόμενη λύση που δεν ήταν άλλη από την τύρφη.

Οι πρώτες δοκιμές που έκανα με το κλασικό κόλπο του κουβά (τύρφη σ' ένα δοχείο απ' όπου περνάει νερό με πολύ μικρή ροή και εξέρχεται από μια μικρή τρύπα στον πάτο), έδιναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα αποτελέσματα (pH: ~5, GH: ~1). Η τύρφη ήταν καθαρή χωρίς προσμίξεις από την Λιθουανία, αγορασμένη από το Praktiker σε μεγάλη συσκευασία και εξαιρετικά οικονομική, που προοριζόταν για χρήση σε κήπους. Μετά από πολύ έρευνα, πολλές δοκιμές κι ακόμη περισσότερη εργασία κατέληξα στην κατασκευή που φαίνεται στις εικόνες που ακολουθούν:

Ένας πλαστικός σωλήνας Φ250, με ειδικά πλαστικά καπάκια που ανοιγοκλείνουν στις άκρες του (μανσόν), εισαγωγή νερού από την βάση του και εξαγωγή από το πάνω μέρος. Στο εσωτερικό υπήρχαν πάνω και κάτω μπλε σφουγγάρια 10cm πάχος (30ppi) για την κατακράτηση των πιο χοντρών σωματιδίων της τύρφης και ανάμεσα σε αυτά η τύρφη. Το συνολικό ύψος αυτής της κατασκευής είναι περίπου 140cm. Το νερό περνάει με χαμηλή ροή από την τύρφη, εξέρχεται από το πάνω μέρος του σωλήνα και κατευθύνεται σε ένα μηχανικό φίλτρο κατακράτησης σωματιδίων (20μ) και στην συνέχεια σε ένα φίλτρο ενεργού άνθρακα για τον αποχρωματισμό του. Στην συνέχεια αποθηκεύεται σε μια πλαστική δεξαμενή στο μπαλκόνι, όγκου περίπου 160lt και αναμιγνύεται με νερό βρύσης σε αναλογία 75%(τύρφη)-25%(βρύση). Σύντομα το φιλτράρισμα του νερού μετά την τύρφη (μηχανικό & άνθρακας) διακόπηκε, γιατί άλλαζε εντελώς τις χημικές παραμέτρους του νερού. Μετά από λίγο διάστημα η όλη αυτή υλοποίηση εγκαταλείφθηκε, γιατί παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές μου, ποτέ δεν μπόρεσα να στεγανοποιήσω εντελώς αυτή την κατασκευή.

Τι είχε απομείνει λοιπόν; Η λύση που προσπαθούσα να αποφύγω από την αρχή. Η αντίστροφη όσμωση. Αυτή ήταν κι η επόμενη δοκιμή μου...

Μετά από μια μικρή έρευνα αγοράς για το μοντέλο της αντίστροφης όσμωσης που χρειαζόμουν, κατέληξα στην Aquamedic Standard 150. Παράγει θεωρητικώς 150lt οσμωμένου νερού την ημέρα. Ευτυχώς στην πράξη παράγει περισσότερα, ίσως λόγω της αυξημένης πίεσης του δικτύου ύδρευσης της περιοχής μου. Το συγκεκριμένο μοντέλο περιλαμβάνει ένα προφίλτρο για συγκράτηση σωματιδίων 5μ και φίλτρο ενεργού άνθρακα, αλλά αποφάσισα να τοποθετήσω πριν από αυτά, τα φίλτρα που μου είχαν μείνει από την τύρφη που ανέφερα προηγουμένως, ώστε τα προφίλτρα της όσμωσης να χρειάζονται αλλαγή σε πιο αραιά χρονικά διαστήματα.

Το νερό, όπως περιέγραψα και πριν, αποθηκεύεται σε ένα πλαστικό δοχείο 160lt που βρίσκεται στο μπαλκόνι, σε αναλογία 75-25. Στην πράξη αποδείχθηκε ότι η Aquamedic παρήγαγε περίπου 120lt οσμωμένου νερού στο 10ωρο περίπου, επίδοση αρκετά καλύτερη από το αναμενόμενο. Η δεξαμενή αυτή ήταν μονωμένη με διπλό roof mate (5cm) από όλες τις πλευρές, και το νερό ζέσταινε ένας θερμοστάτης Jager 200W. Δύο κυκλοφορητές Eheim compact 1002 (1000lt/ώρα ο καθένας) οδηγούσαν το νερό προς τα έξω μέσω κοινού σωλήνα, για να έχει την δύναμη να ανεβαίνει στα 2m περίπου του πάνω ενυδρείου του rack. Στην άκρη αυτού του σωλήνα έχει προσαρμοστεί ένα "μπαστούνι" από το 2217 της Eheim που

είχε περισσέψει, ώστε να "κρέμεται" από το χείλος των ενυδρείων για την αλλαγές.

Εξαιρώντας την αργή λειτουργία της όσμωσης (την άφηνα να λειτουργεί το βράδυ συνήθως) και την σπατάλη του νερού που δεν χρησιμοποιείται (το τριπλάσιο περίπου από το "μαλακό" νερό), τα πράγματα έμοιαζαν να πηγαίνουν καλά. Μέχρι που μετά από μερικούς μήνες ήρθε ο πρώτος λογαριασμός της ΕΥΔΑΠ. Και τότε συνειδητοποίησα ότι εκτός του ότι δεν είχα γλυτώσει σχεδόν τίποτα στο κόστος νερού σε σχέση με τον απιονιστή, η κατανάλωσή αυξήθηκε δραματικά. Από τα 35 κ.μ. στο τρίμηνο μέση κατανάλωση στο προηγούμενο διάστημα (με όλα τα ενυδρεία σε χρήση και με ελαφρώς μεγαλύτερη συχνότητα αλλαγών), έφτασα τα 71 κ.μ. (71 τόνους νερού!!!) από τα οποία τα μισά κατέληγαν κατ' ευθείαν στον υπόνομο!!! Η σπατάλη ήταν τρομερή, ενός αγαθού μάλιστα που βρίσκεται σε ανεπάρκεια...

Έτσι επέστρεψα στην προετοιμασία νερού με χρήση τύρφης, αλλά αυτή τη φορά με την χρήση του κλασικού "peat bomb" που χρησιμοποιούσε ο Schmidt-Focke. Δοχείο πλαστικό για τρόφιμα, που σφραγίζει με μεταλλικό δακτυλίδι εξωτερικά και λάστιχο εσωτερικά. Η λειτουργία του ίδια με αυτή της προηγούμενης κατασκευής, αλλά χωρίς προβλήματα στεγανότητας αυτή τη φορά.

Φυσικά αλλαγές και νέες κατασκευές δεν σταμάτησαν να γίνονται στο διάστημα που ακολούθησε: Η δεξαμενή των 160lt του μπαλκονιού αντικαταστάθηκε με μια μεγαλύτερη 200lt στην ντουλάπα του δωματίου. Οι

δύο Eheim Compact αντλίες για τις αλλαγές αντικαταστάθηκαν με μια Lifegard Quiet One 1200lt/h. Κατασκευάσθηκε ξύλινο, μονωμένο με roof mate ντουλάπι για το μπαλκόνι, για να φιλοξενήσει τον απιονιστή που επαναχρησιμοποιήθηκε. Νέα ψάρια έκαναν την εμφάνισή τους στα ενυδρεία.

Αρκετά αργότερα άρχισα να δοκιμάζω την τύχη μου με άγρια πιασμένα ψάρια.

Μπορείτε να βαθμολογήσετε το συγκεκριμένο άρθρο (παρουσίαση), επιλέγοντας την κατηγορία που σας εκφράζει καλύτερα από τις πέντε που ακολουθούν. Κάθε επισκέπτης μπορεί να συμμετέχει στην συγκεκριμένη αξιολόγηση, μόνο μία φορά.


			κωσταβαρας χρηστος 09/01/2013 15:10:03


	παρα πολυ καλο το αρθρο.......αλλα δεν καταλαβα γιατι το βαρελι προετοιμασιας νερου πρεπει να ειναι καλα κλεισμενο αεροστεγος.....μπραβο παιδια παντα τετοια.......

Όνομα ή Ψευδώνυμο:

Σχόλιο:

Αποδέχομαι τους όρους συμμετοχής για τον σχολιασμό.

Συγκεντρωτικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με όλα τα άρθρα του theKING.gr:

	Σύνολο δημοσιεύσεων:		18

	Σύνολο εμφανίσεων:		257.695

	Σύνολο φωτoγραφιών:		386

	Σύνολο σχολίων:		172

	Σύνολο αξιολογήσων:		1.061

	Mέσος όρος αξιολογήσων:		4,8/5

Οι περισσότεροι δίσκοι που φιλοξενείτε στα ενυδρεία σας αυτή την περίοδο, είναι:


	Διασκεδάστε δοκιμάζοντας τις γνώσεις σας και μάθετε πληροφορίες για τους δίσκους. Ο διαθέσιμος χρόνος για κάθε απάντηση είναι ένα λεπτό.